Ο Θανάσης Λιοντζόπουλος γράφει για την ελπίδα της (ηρωικής) Εθνικής μας για πρόκριση που πεθαίνει τελευταία, για την ομάδα που θύμισε εποχή Ρεχάγκελ χωρίς αντίστοιχο Χαριστέα και καλοδουλεμένες στημένες φάσεις και για τις αποβολές του Κατσουράνη.
Θέλεις να δεις το ποτήρι μισοάδειο; Παρατηρείς πως έγινες σάκος του μποξ για τους Ιάπωνες, που σε σφυροκόπησαν όπως ένα σίδερο ο σιδεράς στο αμόνι!
Το σίγουρο είναι ότι αν δεν είσαι Έλληνας ή Ιάπωνας και έβλεπες αυτό το παιχνίδι του Μουντιάλ, θα πρέπει μετά το ματς να σε πάνε για ψυχανάλυση... Όσοι Έλληνες κορόιδεψαν τον αγώνα του Ιράν- Νιγηρία, σε ό,τι αφορά στην ποιότητα, θα πρέπει να δάγκωσαν τη γλώσσα τους!
Η Εθνική ήταν ομάδα και μάλιστα, ήταν πολύ καλύτερη όταν έμεινε με 10 ποδοσφαιριστές, μετά την ανόητη αποβολή του Κώστα Κατσουράνη. Βλέποντας το παιχνίδι να χάνεται, κατάφερε τουλάχιστον να πάρει την ισοπαλία και να κρατήσει ζωντανή την ελπίδα της πρόκρισης.
Όμως αλήθεια, είναι αυτή η Εθνική ομάδα που προσμονούσαν οι Έλληνες; Είναι αυτή η Εθνική ομάδα του Φερνάντο Σάντος, που δήθεν, θα έπαιζε πιό επιθετικά και θα πέταγε από πάνω της το πετυχημένο για πολύ μεγάλο διάστημα, μοντέλο του ¨Οτο Ρεχάγκελ; Γιατί, μόνο... πούλμαν δεν είχε παρκάρει ο Πορτογάλος στην εστία μας, ενώ στην αρχή του αγώνα έδωσε πολύ χώρο στους Ιάπωνες.
Το κακό ήταν ότι πρόκειται για ένα κακέκτυπο του Ρεχάγκελ, τουλάχιστον όπως φάνηκε στον αγώνα με την Ιαπωνία. Γιατί, προφανώς δεν ήταν τόσο έτοιμη για αυτό, αν και αμύνθηκε σωστά και... ηρωικά. Μόνο με την ψυχή όμως, δεν μπορείς να φτάσεις μακριά, χρειάζεται και σύστημα. Δεν είμασταν έτοιμοι ούτε εκμεταλλευτήκαμε το ύψος μας. Δεν εκμεταλλευτήκαμε τις στημένες φάσεις, όπως έκανε άλλοτε ο Γερμανός. Ακόμη και το στυλ παιχνιδιού που ήθελε να παίξει στην αρχή, έμοιαζε να μην ταιριάζει τόσο με τον Μήτρογλου, ενώ κούμπωσε καλύτερα με τον πιό ταχύ Γκέκα.
Αν οι Ιάπωνες ήταν καλοί στην... αεροπορία, όπως στο Περλ Χάρμπορ σίγουρα η ζημιά που θα είχε κάνει στην Εθνική μας θα ήταν μεγάλη. Την πάτησαν παίζοντας για μεγάλο διάστημα χωρίς καθαρό μυαλό και σέντρες, που έγιναν εύκολη λεία για τους καλούς αμυντικούς μας, τον Παπασταθόπουλο και τον Μανωλά, τον άριστο Καρνέζη ενώ μόνο στο τέλος που έπαιξαν από τα πλάγια μας δημιούργησαν περισσότερα ρήγματα.
Δεν είμαστε σκληροί με την Εθνική, ούτε άδικοι. Απλώς περιμένουμε περισσότερα. Μόνο με τα «θα» δεν κερδίζεις. Σίγουρα το επεισόδιο Μανιάτη και Τζαβέλλα φαίνεται να λειτούργησε θετικά, καθώς όλοι στην ομάδα ήθελαν να δείξουν ότι θα δώσουν και την ψυχή τους για την Εθνική, όμως αποδείχτηκε ότι ήταν ολέθριο σφάλμα η επιλογή του Κώστα Κατσουράνη στην 11άδα. Αν γυρίσουμε σε παιχνίδια πιό πίσω θα δείτε ότι την τελευταία χρονιά ο Κατσούρ έχει πολλές αποβολές, τόσο με την Εθνική ομάδα, όσο και με τον ΠΑΟΚ, στα ντέρμπι με τον Ολυμπιακό (Κύπελλο- έχασε τον τελικό) και τον Παναθηναϊκό στη Λεωφόρο. Τυχαίο; Δεν νομίζω...
Ο Γιώργος Καραγκούνης έδειξε ότι κακώς δεν ήταν βασικός, καθώς έσπρωξε όλη την ομάδα, ενώ λειτούργησε σωστά και ο Σάντος- να τα λέμε- μετά την κόκκινη του Κατσουράνη, με τις αλλαγές και την καθοδήγησή του. Οι γραμμές ήταν κοντά και η ομάδα δεν είχε τα κενά και τις τρύπες που είχε με την Κολομβία. Ο Μανιάτης κάλυψε εξαιρετικά το κενό του Κατσουράνη.
Αν δούμε το ποτήρι μισοάδειο, επανέρχομαι, θα δούμε ότι σε δύο παιχνίδια δεν πετύχαμε γκολ. Γιατί δεν ρισκάρουμε λίγο παραπάνω στην επίθεση; Δεν βάζει δεύτερο επιθετικό, στήριγμα; Το γκολ δεν είναι η ουσία του ποδοσφαίρου;
Αν το δούμε μισογεμάτο και καλά θα κάνουμε γιατί είμαστε ακόμη μέσα στο κόλπο της πρόκρισης, στον τελικό με την Ακτή Ελεφαντοστού, θα υπογραμμίσουμε ότι με αυτοθυσία οι 10 ποδοσφαιριστές κράτησαν ζωντανή την ελπίδα της πρόκρισης. Ένα ματς είναι στο κάτω-κάτω και η Ελλάδα έχει δείξει ότι στα δύσκολα βγαίνει μπροστά, δεν κρύβεται, τα καταφέρνει, μεγαλουργεί! Με διεθνείς όμως, προσγειωμένους, που ξέρουν τι θέλουν στο γήπεδο και πως θα το πάρουν, όπως ήταν κόντρα στην Ιαπωνία. Οχι, με διεθνείς που μετά το 3-0 από την Κολομβία λένε... ποιά Κολομβία στην ουσία και τους δίνει τη νέα απάντησή της, λίγες μέρες μετά νικώντας και την Ακτή Ελεφαντοστού!
Και ο Σάντος θέλει να φύγει με ψηλά το κεφάλι, μην το ξεχνάμε αυτό, θα κάνει το παν, θα προσπαθήσει έστω και στις λίγες μέρες που απομένουν να δει τι λάθη έκανε! Γιατί δεν βάζει πιό νέα παιδιά με αγωνιστικό θράσος όπως ο Κονέ;
Μπορούμε να δούμε και ως άθλο το γεγονός ότι έχουμε φτάσει ως εκεί. Γιατί, θα πρέπει να δούμε και την κατάσταση που υπάρχει στο ελληνικό πρωτάθλημα, τα όσα συμβαίνουν στις ομάδες μας, που επηρεάζουν και τους ποδοσφαιριστές, θα πρέπει να δούμε ότι εκεί το επίπεδο είναι πολύ υψηλό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου